Welkom in Amerika
Op een koude avond in Liberty City komt Niko Bellic uit een onbepaald Oost-Europees land om bij zijn neef Roman te wonen en te genieten van het goede leven. Maar het "goede leven" blijkt behoorlijk slecht te zijn. Romans "villa" is een smerig appartement op de tweede verdieping en zijn levensonderhoud is gebaseerd op een dubieus taxibedrijf - midden in een stad vol bedrieglijke gangsters.
De Amerikaanse droom
In veel opzichten belichaamt het spel de klassieke Amerikaanse droom - althans een koude, bloederige versie ervan. Maar als de Amerikaanse droom eruit bestaat om vanuit het niets op te klimmen en de top te bereiken, maakt het dan echt uit hoe dat wordt bereikt? En zo ja, is deze droom überhaupt nastrevenswaardig? Hoewel Grand Theft Auto IV normaal gesproken niet bekend staat als een bijzonder filosofische spelervaring, vormen deze vragen het hart van het meesterwerk.
Is het te somber?
Dat is in ieder geval de grootste kritiek erop. Na Vice City, San Andreas en Vice City Stories waren spelers gewend aan heldere texturen en zonovergoten straten. Grand Theft Auto IV lijkt daarentegen grijs en deprimerend, met graffiti bedekte treinen, vieze trappenhuizen en daklozen. Maar dit is de tweede iteratie van Liberty City uit Grand Theft Auto III - en dit spel was ook niet bepaald zonnig en vrolijk. In tegenstelling tot dat blijft het sombere Liberty City trouw aan zijn roots.
Toch zijn er ook vrolijke momenten
Romans dubbelzinnige grappen en zijn constante uitnodigingen om te bowlen (die inmiddels een internetmeme zijn geworden) dragen bij aan de ontspanning. Spelers kunnen ook een ontspannen wandeling maken door Central Park of het kloppende hart in het standbeeld van de Vrijheid bezoeken. De beroemde Rockstar-humor loopt door het hele spel - van de missies tot de dialogen van de NPCs tot aan de gekke zijmissies.
Vrijheid en geld
Zoals in Home Alone 2 is dat ook het motto van Liberty City. Grand Theft Auto IV is misschien iets verhalender dan andere delen van de serie, maar het biedt nog steeds wat alle Grand Theft Auto's het beste kunnen: spelers toestaan om te doen wat ze willen. Een politieauto stelen en toegang krijgen tot de politiedatabase? Natuurlijk. Een stripclub opblazen? Waarom niet. Een verlaten fabriek aan de rand van de stad verkennen? Klinkt leuk.
De sleutel tot de stad
Het beste aan Grand Theft Auto IV is hoe perfect het de sfeer en problemen van een grote stad vastlegt (afgezien van de dagelijkse schietpartijen en achtervolgingen). Liberty City voelt aan als een echte, levendige stad die nooit slaapt - van de vuilniswagens in de ochtend tot de willekeurige auto-ongelukken van de NPCs. Hoewel Grand Theft Auto V een grotere kaart heeft, is een groot deel daarvan lege ruimte. In Liberty City lijkt elke straat zorgvuldig gepland. Dit is slechts een van de sterke punten die dit spel heeft ten opzichte van zijn opvolger.
Extra inhoud: "The Lost and Damned" en "The Ballad of Gay Tony"
Naast het hoofdspel zijn er ook de uitbreidingen "The Lost and Damned" en "The Ballad of Gay Tony", die het leven in de stad nog gevarieerder en interessanter maken. Beide uitbreidingen zijn inbegrepen bij de Steam Keys-versie van Grand Theft Auto IV en bieden nog meer uren vol onvergetelijke momenten in Liberty City.
